Karakul Lake

Vandaag de rit naar Karakul Lake, 200 kilometer van Kashgar. Het eerste gedeelte is erg dor, meer woestijn eigenlijk. Er groeit hier niks, af en toe een struik. Al het verkeer krioelt hier door elkaar. Ezels, scooters, tuktuks, fietsers, wandelaars, auto's, bussen en vrachtwagens. Verder opvallend veel paard en wagens op de weg met boomstammen daarin, kennelijk bedoeld voor de houtbewerkers in Kashgar. Het aantal near accidents is niet te tellen, maar we komen ongeschonden uit de strijd.







Als de klim begint is er bijna geen verkeer meer. We passeren nog een checkpoint, waar ik mijn paspoort moet laten zien. Het landschap is prachtig. Woeste, kale bergen met daar tussen een brede rivierbedding, waar een smal stroompje doorheen sijpelt [video19]. De bergen met eeuwige sneeuw zijn al zichtbaar [video20] [video21]. We stoppen even bij een meer dat bijna geen water bevat. Eenzame souvernirhandelaren proberen hun waren te slijten. Langs de weg staan wat yurts, maar dan van steen en her en der wat fabriekjes. De woningen in het landschap zien er zeer slecht uit, soms echter wel met een zonnecollector op het dak.

Na 3 1/2 uur slaan we linksaf. Ik ben verrast, want dit is Karakul Lake. Weinig opzienbarend, wat waarschijnlijk veroorzaakt wordt door de wolken die om de bergen hangen, waardoor je van dat machtsvertoon geen goed beeld krijgt [video22]. Het meer is ook niet al te groot en de sfeer is deprimerend. Ten eerste betaal ik een belachelijke entree van 50 Yuan (5 euro). Waarvoor? Overal hangen souvenirhandelaren rond en mannen met paarden en kamelen proberen een ritje te slijten. Weer anderen vragen of ik hier in een yurt wil overnachten. Voor geen goud. Daarbij stikt het van de vliegen. Ik raak aan de praat met een tweetal Fransen, die Mount Muztagh Ata willen bedwingen, 7.500 meter hoog. Eén van de twee is helaas ziek geworden en ze hebben het basiskamp verlaten en zijn afgedaald naar Karakul Lake. Ze hebben geen goed woord over voor hun Chinese gidsen en dragers die steeds de prijs verhogen. We komen tot de conclusie dat deze plek verschrikkelijk is. "C'est horrible!" Wel weer leuk om Frans te praten. Na een half uurtje heb ik het wel gezien en hoewel we dezelfde weg terugnemen, is deze niet minder indrukwekkend [video23].