Karakol

Om zeven uur gaat de wekker. Ik ben van plan om de zondagmarkt te bezoeken die om vijf uur 's ochtends begint en om tien uur eindigt. Maar slecht geslapen vannacht. Teveel indrukken opgedaan gisteren. Daarbij regent het pijpenstelen, dus ik draai me nog een keer om. Om tien uur echt opgestaan en naar het Yak Guesthouse gelopen om een excursie te regelen naar Altyn Arashan op zo'n drie kilometer hoogte. Ik klop op een houten deur die met gekraak opengaat en vraag naar Valentin. Een jongen (de Kirgizische versie van Quasi modo) wijst me de weg naar binnen. Ik krijg koffie voorgeschoteld van een ander aandoenlijk heerschap en wacht op Valentin, de eigenaar. Al wachtend wordt het me duidelijk dat dit een echt backpackers hostel is. Valentin schuift een kwartier later aan en ik spreek met hem af om morgen naar Altyn Arashan te gaan onder begeleiding van een gids. Een tocht van zo'n 5 uur. Met overnachting, lunch en diner kost dat zo'n 1000 som (20 euro). Op Altyn bevinden zich een aantal natuurlijke warm waterbronnen. Altyn Arashan betekent dan ook Gouden Spa. Een heerlijke manier om te ontspannen volgens Valentin. Ik ben benieuwd. Verder besluit ik vandaag in het Yak Guesthouse te overnachten en haal mijn spullen op van het hotel waar ik vannacht heb geslapen.







Ik wandel het stadje in en lunch bij Fakir. Karakol is echt een plaats van niks. "It ain't exactly like Las Vegas", volgens Marat. En inderdaad "it's a real shithole", maar wel een goede pleisterplaats voor trekkings.






Het weer is opgeklaard en ik bezoek één van de weinige bezienswaardigheden in de stad, een mooi houten Russisch orthodoxe kerk.











Daarna neem ik een taxi naar het Przewalski-museum, zo'n tien minuten rijden buiten de stad. Ik word rondgeleid door een erg vriendelijke gids, die een beetje Engels spreekt. Leuke rondleiding gehad! Przewalski is een beroemde ontdekkingsreiziger. Voorheen was Karakol Przewalsk genaamd. In de tweede helft van de negentiende eeuw heeft hij diverse ontdekkingsreizen op zijn naam staan door allerlei gebieden in Centraal-Azië. Hij heeft daarbij ook veel diersoorten ontdekt waaronder het naar hem vernoemde en inmiddels vermaledijde dicteewoord Przewalskipaard.


















Terug naar het stadje waar ik voor aanstaande woensdag vervoer regel naar Kochkor, zo'n 250 kilometer verderop. Een rit van vijf uur. In het Yak Guesthouse ontmoet ik allerlei andere backpackers. Een stel uit Israël, twee zo te zien Duitse homo's en een nogal cynische Engelsman. Even later schuift ook een Nederlander aan die op de fiets op weg is van Istanbul naar Peking en nu in Karakol is aanbeland. Geweldig, dat je dat aandurft in je eentje. 's Avonds ook gegeten in het guesthouse en samen met de twee Duitsers en de Engelsman een paar flessen Wodka opengetrokken (drie in totaal). Gezellig. Redelijk beneveld om een uur of twaalf mijn bed ingedoken.