Kochkor - Tes Tör

Vandaag staat een rit te paard naar een jailoo op het programma, waar ik zal overnachten bij een schaapsherder en zijn familie. Een rit van zo'n vier uur in de bergen van Kochkor. Met Marat, de zoon des huizes, rijd ik naar een boerderij waar de paarden zouden moeten klaarstaan. Daar is het nog even wachten op en ik word binnengelaten bij de boerenfamilie. Er is net een meisje geboren (zo'n twee weken oud) en overal zie je tapijten aan de muur hangen in deze grote houten woning. De gids komt aan (wat later de schaapsherder himself blijkt te zijn) en we gaan op pad.

Ik zit op een hengst van drie en een half jaar oud genaamd Torat. Een mooie tocht voert ons door de bergen, hoger en hoger. Torat houdt zich gelukkig rustig, want af en toe is het lastig manoevreren, zeker als je een diepe afgrond naast je ziet. De herder spreekt geen Engels. We proberen wel wat te communiceren, maar dat werkt niet echt. Op een gegeven moment begint Torat behoorlijk te hinneken, omdat er even verderop wat merries in de wei staan, waar hij kennelijk wel zin in heeft. De herder heeft wat stenen bij zich om de merries te verjagen en Torat houdt zich verder koest.
[video 8] [video9]

Na drie en een half uur komen we aan bij de jailoo. Die bestaat uit twee yurts en een schapenhok wat echter de eetkamer blijkt te zijn van deze familie. Ze zijn net aan het lunchen. Een groot bord met spaghetti is neergezet en iedereen heeft een vork om toe te tasten. Verder staan er brood op tafel en ingedikte koeienmelk, waar je het brood indoopt. Ook wordt er thee geschonken met warme melk. Ik vraag of het paardenmelk is, maar het blijkt gewoon koeienmelk te zijn. Dit schapenhok is werkelijk onvoorstelbaar. Het hok wordt warm gehouden door gedroogde koeienstront en dat ruik je. Dat je hierin kunt leven.

De familie bestaat uit een vader, zijn zoon en schoondochter, twee kinderen, een meisje van twee en een jongetje van vier. Verder is ook de tante met haar dochtertje aanwezig en een meisje van een jaar of twaalf waarvan ik de herkomst niet heb kunnen ontdekken. Helaas begint het 's middags te regenen en te onweren, waardoor ik tot dit schapenhol veroordeeld ben. Ik wilde iets dergelijks graag een keer zien, en ik voel me ook zeker welkom, maar beter had ik na een paar uurtjes weer kunnen vertrekken. Wat moet ik doen nu ik de hele middag in dit hok zit? Inderdaad dit dagboek bijwerken. Ik schijn hier trouwens ook te moeten slapen. Dat wordt nog wat. Dit is wel erg armoedig.






Gelukkig klaart het toch nog op en ik ga een wandelingetje maken. Al na vijftig stappen heb ik een hartslag van hier tot Tokio. Ik klim nog een heuvel op en heb daar een prachtig uitzicht op de jailoo en de omringende bergen. Het valt me op dat er heel veel holen zijn gegraven door een soort van bergmarmotten als ik het wel heb. Behoorlijke beesten die supersnel hun hol in rennen als ze je zien aankomen. Of ruiken natuurlijk, want ik heb bijna al een week niet gedoucht.










Om een uur of zes word ik naar binnen geroepen om te eten. Er staat brood op tafel en er wordt soep geserveerd met de spaghetti van vanmiddag daarin tezamen met een paar aardappelen. Als mijn maag dit maar houdt, want erg hygienisch is het allemaal niet. Dat is geen verwijt naar deze vriendelijke mensen toe, maar gezien de welvaart die ik gewend ben, maak ik me een beetje zorgen om mijn eigen gezondheid. Verder wordt er weer veel thee gedronken, heel veel! Als je aangeeft dat je genoeg hebt, wordt je meewarig aangekeken. Terwijl ik toch al vijf bakken naar binnen heb geklokt.
















Na het diner weer naar buiten. Ik nestel me op een heuvel, zet m'n I-pod op en maak wat foto's van een prachtige zonsondergang. Als de zon bijna onder is, loop ik weer naar de jailoo, waar de vrouwen bezig zijn met het melken van de koeien. [video 10] In no time hebben ze een emmer vol. De mannen drijven de schapen bijeen naar een omheining gemaakt van takken. Een mooi gezicht. Zelfs het vierjarige jongetje doet mee gezeten op zijn ezel. [video 11] Na dit schouwspel gaat iedereen weer naar binnen voor kennelijk een volgende maaltijd. Ik zit nog barstensvol van het avondeten, maar ook nu komt er weer brood op tafel en wordt er veel thee geschonken. Je blijft pissen op die manier!







Vroeg naar bed, en gelukkig hoef ik niet in dit schapenhok te slapen. Ze hebben een bed opgemaakt in één van de yurts, dat ik helemaal voor mezelf heb. Zeer gastvrij! Het is inmiddels behoorlijk koud, je kunt je eigen adem zien, maar ik word warm gehouden door allerlei schapenvellen. Om half elf trek ik de "dekens" over me heen.